เปรต 21 จำพวก : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 13 / 27

ประโยค - ปฐมสมัณปาสกานคาแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 153 บรรดาบทเหล็านั้น สองบทว่า สนฺโต สิวิชชมามา มีคำอธิบายว่า " มีอยู่ และหาได้อยู่." บทว่า อิฐ คือ ในสัตว์โลกนี้. สองบทว่า เอว โทมั มีว่า ความปรารถนาในส่วน

ในบทนี้มีการอธิบายเกี่ยวกับบทเหล็านั้น ซึ่งรวมถึงการพูดถึงโจรภายในและภายนอกในพระศาสนา โดยพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงความคิดเกี่ยวกับโจร ๕ จำพวก นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงความหมายของคำว่า 'ปฏิกุญฺญํ' ในบร

ประโยค - ปฐมมัญจปาสาทิกาแปล ภาค ๑ หน้า 155 ข้อว่า โส อภิรน สมเยน มีความวา ภิกษุผูเลวรามนั่น ครั้งคิดในส่วนเบื้องต้น อย่างนั้นแล้ว สมเคราะหภิกษุเลวราม ผู้ไม่มีความกตavaลับในสิกขา พึ่งผูดา องทอง หูกหลีก

เนื้อหาว่า โส อภิรน สมเยน มีกล่าวถึงภิกษุผู้เลวรามที่ไม่มีความสำรวมในสิกขาและการกระทำต่าง ๆ ที่ทำให้หลงลืมสติ โดยมีการสำเหนียกธรรมเนียมของคนหลอกลวงและการแสดงตัวในทางบวชอย่างผิด ๆ บทความนี้มีการเน้นถึง

ประโยค-ฤดิบูรณ์นาฏศิลป์จานกาเปล ภาค ๑ หน้าที่ 78 แก้ชายอย่างนี้ว่า "เธอจับเป็นหัวขั้วคราว." บ่นติชมทราบว่าต้องส่งทีก็เสสด." [อธิบายหญิง ๑๐ จำพวก] บัดนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อทรงแสดงหญิง จำพวกที่ท

บทความนี้กล่าวถึงการวิเคราะห์หญิง ๑๐ จำพวกในนาฏศิลป์จานกาเปล โดยพระผู้มีพระภาคเจ้าได้แสดงให้เห็นถึงธรรมชาติและบทบาทของผู้หญิงในแง่ต่างๆ ซึ่งแบ่งออกเป็น 10 ประเภท เช่น หญิงที่มารดารักษาและลักษณะของการอ

ประโยค (1) - ดูดซึมส่วนปลากระแสภาค ๑ - หน้าที่ 402 สิ่งนั้นจักถึงความหมายสั้นไป. ก็ถือเหตุเพียงเท่านี้ ยังไม่ชื่อว่ารับ ประเคนพร้อมทั้งวัดคู่ อธิษฐานดังวานนี้ เป็นอธิษฐานในคำของ พระมหาสวะระนี้ แต่กิญจ

เนื้อหานี้พูดถึงความสำคัญของการรับประเคนในด้านอาหารและการทำความเข้าใจเกี่ยวกับอาบัติและอนาบัติ โดยมีการเน้นถึงวัตถุดิบต่าง ๆ ที่ใช้ในการบริโภคในเนื้อที่สามารถนำมาตั้งใจทำอาหารได้ การเล่าเรื่องถึงการเล

ไม่เป็นสินใช้ ถ้ามีแม่กล่าวว่า “บัดนี้ ภูกุนี้บรรจบแล้วจักไปไหน เสีย,” พระเฑดจึงตอบว่า “ท่านจงรู้เองเถิด,” แม้อย่างนี้ เมื่อ ภิญานั้นหนีไป ย่อมไม่เป็นสินใช้แก่พระเฑดจังนั้น แต่ถ้าพระเฑด กล่าวว่า “บัดน

บทความนี้สำรวจเรื่องราวเกี่ยวกับการใช้ทาสและภิญาณในพระธรรม โดยชี้ให้เห็นบทบาทและความสำคัญของอภิญาณในบริบทของการมีสัมมาทิฐิและคุณธรรม โดยเน้นถึงความสัมพันธ์ระหว่างพระเฑดกับภิญาณ และการตัดสินใจที่เกิดจา

ประโยค - จุดถอดสมณิทปลาศาทิกา อรรถถกพระวินัย อตุวรรณ วรรณา - หน้าที่ 437 ภิญญาทั้งหลายที่เหลือ โดยที่สุด แมภิณฺูผู้อยู่ริวบวาสเป็นต้น. [๒๕๔๕] จริงอยู่ บรรทิกาญ ๕ จำพวก คือภิญญูอยู่ริวาส ๑ ผู้การกลุลา

ในเนื้อหาเปรียบเทียบอภิญญาทั้งหลายที่เหลือ โดยเฉพาะผู้ปฏิบัติที่มีความรู้และประพฤติตนตามกฎของพระวินัย โดยระบุเกี่ยวกับกลุ่มต่าง ๆ ของภิญญา และความแตกต่างในพฤติกรรมและวัตรของเจ้าภิญญาแต่ละประเภท ข้อเสน

ประโยค - ปัญจมสมุนไพรปลากาก อรรถถวาองพระวินัย ปริวาร วัณณา - หน้าที่ 929 สารเสริญและติพิจารณาว่าได้ราคาวังกลมา หนึ่งช่วงเข้าขึ้นไป เว้นวาวะหน้าวันเบาเสีย, ทุกกุฎ เพราะพูดสารเสริญและติพิจารณา อวัยวะเห

เนื้อหาในหน้า 929 ของหนังสือกล่าวถึงปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการอุปสมบทและระบุประเภทของบุคคลที่ไม่ควรได้รับการอุปสมบทตามหลักการสำคัญในพระพุทธศาสนา โดยเน้นถึงความสำคัญของการรักษาความบริสุทธิ์และประการที่ทำ

ประโยค - ปัญจสมันตปลากกา อรรถถกพระวินัย ปิติราว วันนา - หน้าที่ 930 อย่างคือ ) วาจากำหนดนูปติ คำประธานที่ค้าง คำอุปภรรรมที่ เสร็จไปแล้ว. ในกรรมสังกะ ๓ นั้น กรรมทั้งหลายอันท่านสงเคราะห์ด้วย ลักษณะ ๑

การศึกษานี้เกี่ยวกับกรรมทั้งสามประเภทในพระพุทธศาสนา ซึ่งรวมถึงลักษณะของการใช้วาจาที่จำกัดอย่างถูกต้อง วาจาเป็นสิ่งสำคัญในงานพระศาสนา และการสงเคราะห์บุคคลที่อยู่ในงานต่างๆ ตามลักษณะที่กล่าวถึงในพระวินั

ประโยค - ปัญญามันตลาปลวกา อรรถกถา พระวินัย ปริวรร วัณณา - หน้าที่ 939 สองบรรทัด เตดตุตพิส สมฺมาวตนตา ได้แก่ ความ ประพฤติดีชอบ ในวัตรหลังหลาย มีประมาณเท่านั้น ของภิกษุที่สูงง ยวัดราหนั้นแน่นแล สองบรร

เนื้อหาส่วนนี้ได้กล่าวถึงความสำคัญของการประพฤติดีในวินัยของภิกษุ ซึ่งมีมาตรฐานในเรื่องของมูลฐานต่าง ๆ รวมถึงการแสดงโทษล่วงเกินของบุคคลสี่จำพวก การรักษาวินัยให้บริสุทธิ์เป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้เกิดความสงบ

ประโยค - ปัญญามสมันดปลาสากก อรรถกพระวินัย ปริวาร วันนา - หน้าที่ 941 แก่อกูนั่นแล คือ ย้อมด้วยปราชญาเหมือนกันอย่างพระเทวทัต เป็น ฐูลลัชญ์ แก่บุคคล ๔ คน ผู้ประกะพิจารณามิสุทธ์ผู้ทำสงฆ์เหมือน วิญญาณหลา

เนื้อหาเกี่ยวกับพระวินัยและความเข้าใจในหลักการทำสงฆ์ โดยมีการอธิบายความแตกต่างระหว่างบุคคลที่ทำกรรมที่ดูไม่สุจริต รวมถึงการอ้างอิงถึงพระเทวทัตและการ địnhนิยาม กรรมที่สงฆ์พิงและคำที่เกี่ยวข้อง เช่น อัญ

ประโยค - ปัญญามสมันดปลาทากา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วังแดง - หน้าที่ 942 อดีตจีวรวั้ 10 วัน. หลายบทว่า ปญฺญูนึว วสฺุ สุตตา ทาทฏพุท อิธี จีวร ได้แก่ พิ้งให้ถอนหน้าสงธรมทั้ง 5 ที่เดียว [๕๕๓] สองบทว่า สต

เนื้อหาเกี่ยวกับกฎเกณฑ์ที่ว่าด้วยจีวรและการใช้งานในระยะเวลาที่เหมาะสมของภิกษุในพระวินัย อธิบายว่าภิกษุควรอาบน้ำรักษาความสะอาดอย่างไร รวมถึงการให้ความสำคัญกับการรักษากฎการปฏิบัติและวินัยของสงฆ์ที่ถูกต้

ประโยค - ปัญญามณีตาปลามาก อรณถพระวันวิปวาร วันเนา - หน้าที่ 947 [boo] เสภโมนาคา วัดเนา วิถีฉันในเสภ โมเนาคา พึงทราบดังนี้ :- บทว่า อล่มโลก มีความว่า ผู้ไม่มีสิ่งงาส ด้วยสิ่งงาส มี อุปโสภะและปวารานเป็

บทของเสภโมนาคาได้เน้นไปที่การสอนทางจิตใจและความหมายที่ลึกซึ้งของคำสอนในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะเกี่ยวกับปัญญาและการตัดสินใจในชีวิต ทั้งนี้การใช้คำต่างๆ เน้นให้เห็นถึงความสำคัญของการปฏิบัติธรรมและการอยู่ร

หลายทว่า เอกาสต วิชาชีว มีความว่า มีไก่กล่าวจึง บุคคลควรเว้น ๑๑ จำพวก ที่ไก่กล่าวแล้วในมหาชนธร เสนานี้ ตรัสหมายถึงภิญญาที่ผู้เปลี่ยนเลียงยา ปัญหาที่ว่า ถก นุ สัญญา อธาราโน นี้ ตรัสหมายถึง ภิญญาผู้เคยเ

บทความนี้กล่าวถึงการเปรียบเทียบความหมายของภิญญาที่เกี่ยวข้องกับช่างโขนผม และวิธีการที่คนควรเว้นจาก ๑๑ จำพวกตามที่ไก่กล่าวในมหาชนธร เสนา โดยการอธิบายถึงความเชื่อมโยงของภาษานำเสนอเทคนิคการรักษาและการเข้

ประโยค - ปัญหามดปากกิลา อรรถกถาพระวินัย ปวราว วัดณานา - หน้าที่ 949 จริงอยู่ อฏิพบุคคลเหล่านั้น ทั้ง ๑๑ จำพวก ต้องปราจะสมาชิกในเพศ คณะสังแล้วแท้ บ่าว่าว่า ได้แก่ ไม่บอกก็ว่าว่า หลายบบท คิริ โนะ จ ปร ภ

ปัญหามดปากกิลาในอรรถกถาพระวินัยสำรวจแนวทางและเงื่อนไขที่เกี่ยวข้องกับสมาชิกในเพศคณะสงฆ์ โดยเฉพาะการอยู่ร่วมกันในกุฏิและข้อบังคับต่าง ๆ ที่นำมาซึ่งการพิจารณา ทำให้เกิดความเข้าใจในข้อปฏิบัติ เช่น เมื่ออ

ประโยค - มังคลัตถีกปีนี้แปล เล่ม ๓ หน้า ๑๘ เป็นโลภะ ผู้มีปกติกล่าวธรรม ผู้เป็นคนข้อมูล (จากพระพุทธ- ศาสนา) สื่อว่าผู้มีกรรมในกามทั้งหลายไปปราศแล้ว ท่านที่ให้แก่ คบสงฆ์ผู้มีกรรมในกามทั้งหลายไปปราศแล้ว

ในส่วนนี้ของบทความจะพูดถึงความแตกต่างของการให้ในบุคคลที่ปฏิบัติและผลของการให้ในกรมที่แตกต่างกัน ทั้งนี้มีการอธิบายเกี่ยวกับอนิ-สงส์ของการให้แก่ผู้ที่มีกรรมในกาม ทั้งนี้ความสำคัญที่ควรรับรู้คือการปฏิบั

ประโยค ๕ มั่งคลอดที่เป็นเปล เล่ม ๓ - หน้ารที่ 131 [๑๕] อรรถกถาขุทฺกปุราณะ ว่า "บรรดาคงไม่นานนั้น เจตนาเป็นเหตุว่าล่วงฐานะ โดยประสงค์จะล้างสัพธรรม ซึ่งเป็นไปทางกายาวุธ ชื่อ อพรหมจรรย์." ฏีกาพรหมชาตาส

เนื้อหาพูดถึงอพรหมจรรย์ในมุมมองของพระพุทธศาสนา ซึ่งว่าเกิดจากการตั้งเจตนาที่ล่วงฐานะและความประสงค์จะล้างสัพธรรมผ่านกายาวุธ พร้อมอ้างอิงถึงอรรถกถาต่างๆ ที่อธิบายเกี่ยวกับมรรคที่ต้องมีเจตนา อพรหมจรรย์จึ

ประโยค 5 - มังกรลักษณะที่เป็นเปล เล่ม 3 - หน้าที่ 210 "อภิเทนทาย" เป็นต้น. กล่าวว่า ภควา คือ ประโยชน์อันบุคคลนี้ให้ฉันหายแล้ว. ก็ปรุงสูตรนั้นเอง ท่านร้อยกรองไว้แล้วในสมุนไพร อัง-คุตตรนิยก โดยชื่อว่าส

ในพระพุทธศาสนา ความกลัวที่แท้จริงคือการกลัวสิ่งที่ไม่ควรกลัว อ้างถึงคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเกี่ยวกับความรู้เบื้องต้นในการเข้าใจถึงเวรเจตนาทั้ง 5 ซึ่งถือเป็นการเตือนสติว่าควรกังวลเกี่ยวกับการกระทำท

ประโยค - มังคลัตถทีนี้แปล เล่ม ๕ - หน้าที่ 75 [๕๕๐] อรรถกถามูลปริยายสูตร และอรรถกถาอิติฤๅตกฺตวา "บทว่า อรฬ" ความว่า ผู้มีฌานอันไกล คือเป็นผู้มีฌานในที่ไกล อธิบายว่า เป็นผู้มีฌานได้แล้ว พึงทราบว่านั

ในเอกสารนี้มีการอภิปรายเกี่ยวกับการได้ฌานและการละอาสะวา 4 ของภิกษุผู้มีฌานที่ควรแก่การปฏิบัติ โดยนักบรรยายได้เน้นถึงความสำคัญของการทำกิจที่เหมาะสมเพื่อบรรลุธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการวิเคราะห์บทเกี่ยวกั

ประโยค - มังคลัตถุนี้นับแปล เล่ม ๔ - หน้าที่ 30 ลักษณะเคราพและกราบไหว้เป็นต้นได้ ตั้งอยู่ในโอวาทของนกทะทานั้น แม้นกทะนั่น ก็ให้สัตวทั้ง ๒ ตั้งอยู่ในศีล ๕ แม้ตนเอง ก็สมากทศ ๕ แล้ว สัตว์ทั้ง ๓ นั้น ตั้

ในบทความนี้พูดถึงลักษณะเคราพและการกราบไหว้ซึ่งตั้งอยู่ในโอวาทของนกทะทาน นกทะทานให้สัตว์ทั้งสองตั้งอยู่ในศีล ๕ และอธิบายถึงคุณสมบัติของสัตว์ทั้งสามชนิด ได้แก่ ชาติวุตตะ, อยู่วุตตะ และคุณวุตตะ นอกจากนี้

ประโยค๕๙ - มั่งคลิดทางนี้เป็นเปล่ เล่ม ๕ - หน้าที่ 119 นั่น, ก้อนเตาโลหิต มี ๕ จำพวก ด้วยสามารถอาจารย์ คือ ปิพพั่น- เตาโลหิต ๑ อุปสมบัติเตาโลหิต ๑ นิสัยสันเตาโลหิต ๑ มันสมเตาโลหิต ๑ ส่วนคำว่า "ผู้ประก

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์เทพเจ้าของเตาโลหิตในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเข้าใจในแง่ของอุปการะที่บุพการีทำให้อย่างสำคัญ ซึ่งมีการชี้ให้เห็นถึงแนวทางที่แล้วต่าง ๆ และความหมายในสายตาขององค์ครุนิก